Ο καρκίνος των σαλπίγγων είναι μια ογκολογική ασθένεια κατά την οποία σχηματίζεται κακοήθης όγκος στους σωλήνες που οδηγούν από τις ωοθήκες στη μήτρα.
Ο καρκίνος των σαλπίγγων θεωρείται σπάνια ασθένεια. Η συχνότητα διάγνωσης είναι έως 1% μεταξύ όλων των ογκοπαθολογιών και έως 1,18% στη δομή των ογκογυναικολογικών παθήσεων. Οι περισσότεροι καρκίνοι των σαλπίγγων προκύπτουν από την εξάπλωση του καρκίνου από άλλα μέρη του σώματος.
Περισσότερο από το 95% των καρκίνων των σαλπίγγων είναι αδενοκαρκινώματα που αναπτύσσονται από αδενικά κύτταρα. Τα σαρκώματα που αναπτύσσονται από συνδετικό ιστό είναι πολύ σπάνια.
Στην αρχή, μια γυναίκα μπορεί να έχει ασαφή συμπτώματα, όπως κοιλιακή δυσφορία ή φούσκωμα ή να μην έχει συμπτώματα.
Στα αρχικά του στάδια, ο καρκίνος των σαλπίγγων μερικές φορές ανακαλύπτεται κατά τη διάρκεια γυναικολογικών εξετάσεων για άλλες παθήσεις. Τα συμπτώματα τείνουν να εμφανίζονται μόλις ο καρκίνος φτάσει στα τελευταία του στάδια και μπορεί να περιλαμβάνουν:
Ο καρκίνος των σαλπίγγων συνήθως διαγιγνώσκεται σε γυναίκες ήδη στην ηλικία της εμμηνόπαυσης. Η κολπική αιμορραγία είναι ένα μη ειδικό σύμπτωμα που συνήθως σχετίζεται με διάφορα γυναικολογικά αίτια, με το πιο κοινό να είναι κακοήθειες του ενδομητρίου. Ως αποτέλεσμα, πραγματοποιούνται βιοψίες ενδομητρίου για την αξιολόγηση κακοήθων νεοπλασιών του ενδομητρίου και η καρκίνος των σαλπίγγων συχνά θα είναι υπό διάγνωση εάν δεν πραγματοποιηθούν περαιτέρω έρευνες.
Για τον έλεγχο της παρουσίας παθολογικών ανωμαλιών, πραγματοποιείται αξονική τομογραφία και χειρουργική επέμβαση για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, να προσδιοριστεί η έκταση της εξάπλωσης (σταδιοποίηση) και να αφαιρεθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του όγκου.
Οι γιατροί εξετάζουν το ενδεχόμενο να συστήσουν ένα γενετικό τεστ για κάθε γυναίκα που έχει διαγνωστεί με καρκίνο των σαλπίγγων. Οι γιατροί ρωτούν επίσης για την παρουσία οποιουδήποτε καρκίνου στα μέλη της οικογένειας. Αυτές οι πληροφορίες βοηθούν τους γιατρούς να εντοπίσουν γυναίκες που είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν μια κληρονομική μορφή καρκίνου, όπως αυτές που προκαλούνται από μεταλλάξεις στα γονίδια BRCA.
Στάδιο Ι: Ο καρκίνος αναπτύσσεται μόνο σε μία ή και στις δύο σάλπιγγες.
Στάδιο ΙΙ: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε κοντινούς ιστούς αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται στη λεκάνη (η οποία περιέχει τα εσωτερικά γεννητικά όργανα, την ουροδόχο κύστη και το ορθό).
Στάδιο III: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί πέρα από τη λεκάνη στους λεμφαδένες και/ή στα κοιλιακά όργανα (όπως η επιφάνεια του ήπατος).
Στάδιο IV: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε μακρινά όργανα.
Η θεραπεία για τον καρκίνο των σαλπίγγων σχεδόν πάντα περιλαμβάνει αφαίρεση της μήτρας (υστερεκτομή), των ωοθηκών και των σαλπίγγων (σαλπιγγοωοθηκεκτομή), των παρακείμενων λεμφαδένων και των γύρω ιστών. Αυτές οι διαδικασίες συνήθως εκτελούνται μετά από χειρουργική επέμβαση για τη σταδιοποίηση του καρκίνου. Μερικές φορές η σταδιοποίηση χειρουργική επέμβαση και θεραπεία για τον καρκίνο των σαλπίγγων μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας λαπαροσκόπιο.
Για πιο προχωρημένους καρκίνους που έχουν εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος, οι γιατροί συνήθως αφαιρούν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του καρκίνου για να παρατείνουν τη ζωή. Ωστόσο, ανάλογα με το πού έχει εξαπλωθεί ο καρκίνος, οι γυναίκες μπορεί να λάβουν χημειοθεραπεία αντί για χειρουργική επέμβαση, πριν ή μετά την επέμβαση.
Συνήθως, μετά την επέμβαση, είναι απαραίτητο να υποβληθείτε σε χημειοθεραπεία (όπως με τον καρκίνο των ωοθηκών). Η χημειοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταστροφή τυχόν μικρών θραυσμάτων του όγκου που μπορεί να παραμείνουν. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα φάρμακα χημειοθεραπείας είναι η καρβοπλατίνη και η πακλιταξέλη. Η ακτινοθεραπεία είναι ευεργετική σε σπάνιες περιπτώσεις.
Ένα σημαντικό μέρος της φροντίδας για τη γονιμότητα είναι ο εντοπισμός της υπογονιμότητας...
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας της γονιμότητας...
Η μικρογονιμοποίηση, ICSI ή ενδοκυτταροπλασμική έγχυση σπέρματος...
